koleżeństwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przyjazne zachowanie i sympatia okazywane kolegom i koleżankom

(1.2) ogół kolegów i koleżanek^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	koleżeństwo
dopełniacz	koleżeństwa
celownik	koleżeństwu
biernik	koleżeństwo
narzędnik	koleżeństwem
miejscownik	koleżeństwie
wołacz	koleżeństwo

przykłady:

(1.1) (…) łączyła ich przyjaźń nierozerwana i koleżeństwo, jednakże rozterki pomiędzy nimi nie ustawały: jeden wszystko chciał turczyć, a drugi kozaczyć (…)^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przyjaźń, drużba, komitywa; pot. kumplostwo, sztama

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koleżka m, koleś mos, kolega m, koleżanka ż, koleżeńskość

czas. kolegować się, kolegować

przym. koleżeński

przysł. koleżeńsko, po koleżeńsku

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) kolegeco, kamaradeco; (1.2) kolegaro, kamaradaro, kunularo
• rosyjski: (1.1) товарищество n

źródła: