koniuszy (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. urzędnik sprawujący pieczę nad królewskimi stajniami i stadami koni – w średniowiecznej Polsce i innych krajach; zob. też koniuszy w Wikipedii

(1.2) hist. od XIV w. w dawnej Polsce, dworski tytuł honorowy pochodzący od koniuszego (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koniuszy	koniuszowie / koniuszy[1]
dopełniacz	koniuszego	koniuszych
celownik	koniuszemu	koniuszym
biernik	koniuszego	koniuszych
narzędnik	koniuszym	koniuszymi
miejscownik	koniuszym	koniuszych
wołacz	koniuszy	koniuszowie / koniuszy
depr. M. i W. lm: (te) koniusze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) koniuszy dworu / królowej • koniuszy przemyski

synonimy:

(1.1) konarski

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koniowate lm nmos, koniuszyc mos, koniuszanka ż, koniuszyna ż, koniuch mos, koń mzw/mrz, konny mos, konina ż

przym. konny, koński, koniowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. koń

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) equerry
• białoruski: (1.1) канюшы m
• hiszpański: (1.1) caballerizo mayor del rey m
• litewski: (1.2) žirgininkas m
• łaciński: (1.1) praefectus stabuli m
• rosyjski: (1.1) конюший m
• szwedzki: (1.1) riksstallmästare w, stallmästare w; (1.2) riksstallmästare w

źródła: