honorowy (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌxɔ̃nɔˈrɔvɨ], AS: õnorovy], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający poczucie godności osobistej[1]
(1.2) zgodny z honorem[1]
(1.3) taki, który służy do wyróżnienia kogoś lub do okazania szacunku[1]
(1.4) nominalny, tytularny[1]
(1.5) niedający zysków materialnych lub niepobierający zapłaty[1]
odmiana:
(1.1)
(1.2-5)
przykłady:
(1.2) Zabójstwa honorowe wśród społeczności muzułmańskiej ogromnym wyzwaniem dla zachodniego wymiaru sprawiedliwości.
(1.3) Tytuł honorowego obywatela miasta otrzymują osoby spoza miasta, szczególnie dla niego zasłużone.
(1.5) Honorowym dawcom krwi przysługuje jedynie jednodniowe zwolnienie od pracy oraz czekolada.
składnia:
kolokacje:
(1.1) honorowy złodziej • honorowa bramka / kapitulacja
(1.2) dług / kodeks honorowy • samobójstwo / zabójstwo honorowe • honorowe wyjściesprawa / zdolność honorowa
(1.3) gość / medal / tytuł / patronat honorowy • honorowy członek / obywatelasysta / eskorta / loża / nagroda / runda / salwa / warta honorowa • Legia Honorowa
(1.4) honorowy konsul / ambasador
(1.5) honorowy dawca / krwiodawca • honorowa adopcja
synonimy:
(1.1) szlachetny, honorny
(1.2) rycerski, honorny
antonimy:
(1.1) nikczemny, niehonorowy
(1.2) niehonorowy, haniebny
(1.4) etatowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. honor m, honorowość ż, honorność ż, honorowanie n, uhonorowanie n
czas. honorować ndk., uhonorować dk.
przym. honorny
przysł. honorowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „honorowy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.