koniuch (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. parobek doglądający koni[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koniuch koniuchowie dopełniacz koniucha koniuchów celownik koniuchowi koniuchom biernik koniucha koniuchów narzędnik koniuchem koniuchami miejscownik koniuchu koniuchach wołacz koniuchu koniuchowie depr. M. i W. lm: (te) koniuchy[2][3] - przykłady:
- (1.1) Kazaliśmy koniuchowi wyprowadzić klaczki na pastwisko.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) koniucha
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) sługa, służący
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koniucha mos, konisko n, koń mzw, koniuszy mos, koniowate nmos
- przym. koński, koniowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. koń + -uch
- uwagi:
- tłumaczenia:
- łaciński: (1.1) agaso m
- źródła:
- ↑
Hasło „koniuch” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „koniuch” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „koniuch” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.