konina (język polski)
konina (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃ˈɲĩna], AS: [kõńĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) spoż. mięso końskie; zob. też konina w Wikipedii
- (1.2) kulin. potrawa, danie z mięsa końskiego
- (1.3) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Kona[1]
- odmiana:
- (1.1) blm[2]
przypadek liczba pojedyncza mianownik konina dopełniacz koniny celownik koninie biernik koninę narzędnik koniną miejscownik koninie wołacz konino - (1.2-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konina koniny dopełniacz koniny konin celownik koninie koninom biernik koninę koniny narzędnik koniną koninami miejscownik koninie koninach wołacz konino koniny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mięso
- (1.2) potrawa
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) koń
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koń m, konik m, konisko n, koniś m, koniuszy m, koniowate nmos, konny mos
- przym. koński, konny, koniowaty
- przysł. konno
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. koń + -ina
- (1.3) żart. skojarzenie fonetyczne nazwy firmy i polskiego słowa[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) horsemeat, horseflesh
- baskijski: (1.1) zaldiki
- białoruski: (1.1) каніна ż
- czeski: (1.1) konina ż
- duński: (1.1) hestekød n
- esperanto: (1.1) ĉevalaĵo
- islandzki: (1.1) hrossakjöt n
- niemiecki: (1.1) Pferdefleisch m
- rosyjski: (1.1) конина ż
- szwedzki: (1.1) hästkött n
- ukraiński: (1.1) конина ż, конятина ż
- węgierski: (1.1) lóhús
- źródła:
- 1 2 Stefan Wiertlewski, Grindowanie na pegach, czyli o zapożyczeniach angielskich w socjalnej odmianie języka, w: Język. Komunikacja. Informacja 1/2006 pod red. P. Nowaka i P. Nowakowskiego, s. 73.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
konina (język czeski)
konina (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) spoż. konina
- (1.2) końska skóra
- (1.3) koński odór
- (1.4) bzdura, nonsens
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konina koniny dopełniacz koniny konin celownik konině koninám biernik koninu koniny wołacz konino koniny miejscownik konině koninách narzędnik koninou koninami - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koňák m, kůň m, koníček m, konírna ż
- przym. koňský
- przysł. koňmo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.