kołchoz (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈkɔwxɔs], AS: [kou̯χos], zjawiska fonetyczne: wygł. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spółdzielcze gospodarstwo rolne w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich; zob. też kołchoz w Wikipedii
(1.2) przen. przeludnione miejsce pobytu o niskim komforcie
(1.3) przen. bałagan, stan w kołchozie (1.2)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Kołchozy powstawały w wyniku przymusowego przejęcia ziemi od indywidualnych rolników na rzecz państwa[1].
(1.1) Kołchozy wciąż istnieją na Białorusi[2].
(1.1) Mój dziadek był kierownikiem kołchozu.
(1.2) Ciągle ktoś wchodzi lub wychodzi, mam dość siedzenia w tym kołchozie.
(1.3) Istny kołchoz macie na tym poddaszu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) bajzel
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) gospodarstwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kołchoźnictwo n, kołchoźnik m, kołchoźnica ż, kołchoźniczka ż
przym. kołchoźniczy, kołchozowy, kołchoźniany, kołchoźny
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. коллективный + хозяйство → gospodarstwo kolektywne; „коллективный” (kollektíwnyj) → zespołowy < ros. коллектив → zespół < łac. collectivus → zbiorowy < łac. collectus; „хозяйство” (chozjájstwo) → gospodarstwo < ros. хозяин (chozjáin) → gospodarz[3]
uwagi:
zob. sowchoz
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.