kiełb (język polski)
kiełb (1.1)
- wymowa:
- IPA: [cɛwp], AS: [ḱeu̯p], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) icht. drobna europejska ryba słodkowodna; zob. też kiełb krótkowąsy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kiełb kiełbie dopełniacz kiełbia kiełbi celownik kiełbiowi kiełbiom biernik kiełbia kiełbie narzędnik kiełbiem kiełbiami miejscownik kiełbiu kiełbiach wołacz kiełbiu kiełbie - przykłady:
- (1.1) Wiedział, gdzie najłatwiej poławiają się kiełbie i płotki, lub w największej obfitości mieszkają szczupaki, u jakich brzegów raki najgęściej obsiadają podwodne mchy i kamienie, w jakiej porze dnia i roku jakie gatunki ryb na jakie biorą się przynęty.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. kiełbik m
- związki frazeologiczne:
- mieć kiełbie we łbie
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gudgeon
- baskijski: (1.1) zarbo
- esperanto: (1.1) gobio
- hiszpański: (1.1) gobio m, cadoce m
- niemiecki: (1.1) Gründling m
- nowogrecki: (1.1) μουστακάς m, γυφτόψαρο n, γωβιός m
- szwedzki: (1.1) sandkrypare w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.