obfitość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔpˈfʲitɔɕʨ̑], AS: [opfʹitość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) duża, w zupełności wystarczająca ilość czegoś[1]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obfitość obfitości dopełniacz obfitości obfitości celownik obfitości obfitościom biernik obfitość obfitości narzędnik obfitością obfitościami miejscownik obfitości obfitościach wołacz obfitości obfitości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dostatek, bogactwo, dobrobyt, zasobność, bujność[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. obfity
- przysł. obficie
- czas. obfitować ndk.
- związki frazeologiczne:
- róg obfitości
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) abundance, profusion, plenitude, plenty
- arabski: (1.1) وفر m, وفرة ż
- baskijski: (1.1) oparotasun, narotasun, ugaritasun
- gocki: (1.1) 𐌿𐍆𐌰𐍂𐌰𐍃𐍃𐌿𐍃 m
- hiszpański: (1.1) abundancia ż, opulencia ż
- jidysz: (1.1) רײַכקייט ż (rajchkejt)
- kaszubski: (1.1) bòkadosc ż
- łaciński: (1.1) plenitas ż, plenitudo ż
- nowogrecki: (1.1) αφθονία ż, πλησμονή ż
- rosyjski: (1.1) изобилие n
- sanskryt: (1.1) विभूति
- włoski: (1.1) dovizia ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.