szczupak (język polski)

szczupak (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈʃʧ̑upak], AS: [ščupak]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) icht. długa ryba drapieżna; zob. też szczupakowate w Wikipedii

(1.2) pot. długi skok

(1.3) daw. gw. więz. nóż składany^[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. chudzielec

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szczupak	szczupaki
dopełniacz	szczupaka	szczupaków
celownik	szczupakowi	szczupakom
biernik	szczupaka	szczupaki
narzędnik	szczupakiem	szczupakami
miejscownik	szczupaku	szczupakach
wołacz	szczupaku	szczupaki

przykłady:

(1.1) To jest tylko antysemickie gadanie, w które pan nie wierzy, bo pan dobrze wie, że płotkę zjada duży kiełbik, kiełbika zjada okoń, a okonia zjada szczupak, a szczupaka?^[2]

(1.2) Ogier wyciągnął się, nogi zebrał i z miejsca jął sadzić potężne szczupaki^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1-2)

rzecz.

zdrobn. szczupaczek m

przym. szczupaczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) st.pol. szczupać + ak < prasł. *ščupati^[4]

(2.1) fonetyczne skojarzenie ze słowem szczupły

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby • Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pike; (1.2) diving header
• baskijski: (1.1) lutxo
• białoruski: (1.1) шчупак m
• bułgarski: (1.1) щука ż
• duński: (1.1) gedde w
• esperanto: (1.1) ezoko
• fiński: (1.1) hauki
• galicyjski: (1.1) lucio m
• hiszpański: (1.1) lucio m
• islandzki: (1.1) gedda ż
• japoński: (1.1) カワカマス (kawakamasu), パイク (paiku), Esox lucius ノーザンパイク (nōzanpaiku)
• jidysz: (1.1) העכט m (hecht)
• kaszubski: (1.1) szczëka ż, szczuka ż
• kazachski: (1.1) шортан
• litewski: (1.1) lydeka ż
• niemiecki: (1.1) Hecht m
• nowogrecki: (1.1) λούτσος m
• rosyjski: (1.1) щука ż
• szwedzki: (1.1) gädda w
• ukraiński: (1.1) щука ż
• walijski: (1.1) penhwyad m
• wilamowski: (1.1) haeht m, hǡht m, hacht m

źródła: