karty (język polski)

karty (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) gra wykorzystująca odpowiednie kartoniki – karty; zob. też gra karciana w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	karty
dopełniacz	kart
celownik	kartom
biernik	karty
narzędnik	kartami
miejscownik	kartach
wołacz	karty

przykłady:

(1.1) W akademiku grywaliśmy w karty na pieniądze do rana.

składnia:

kolokacje:

(1.1) grać / grywać w karty

synonimy:

(1.1) gra karciana

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) gra

hiponimy:

(1.1) pasjans, brydż, poker, kanasta, oczko, pan, tysiąc, wist, remik, kierki, makao, kuku, piotruś, wojna, dureń, bakarat, 66, 3-5-8

holonimy:

meronimy:

(1.1) karta atutowa / atut, blotka, dżoker, lewa; daw. kozera, młodka, niżnik, starka, tuz, wyżnik

wyrazy pokrewne:

rzecz. karciak mrz, karta ż, karton m, kartonówka ż, kartonowiec m, kartka ż, karteczka ż, karteluszek m, karteluch m, kartkowanie n, przekartkowanie n, karciarz mos

czas. kartkować ndk., przekartkować dk.

przym. karciany, kartkowy, kartonowy, karciarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. karta

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cards lm
• hiszpański: (1.1) carta ż, naipe m
• islandzki: (1.1) spil n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)

źródła: