kartkować (język polski)

ktoś kartkuje (1.1) książkę
wymowa:
IPA: [kartˈkɔvaʨ̑], AS: [kartkovać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) oglądać pobieżnie książkę, gazetę itp., przewracając kartka po kartce
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Przez dłuższy czas przerzucał pisma i kartkował, wreszcie znalazł[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kartka ż, kartkowanie n, karty nmos
przym. kartonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Włodzimierz Kowalewski, Powrót do Breitenheide, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.