atut (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈatut], AS: [atut] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) karc. kolor ustalony jako najbardziej wartościowy, umożliwiający przebicie innych kolorów; karta tego koloru

(1.2) cecha, umiejętność mogąca komuś przynieść pozytywne skutki

(1.3) bot. ogrod. odmiana fasoli^[1]

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	atut	atuty
dopełniacz	atutu	atutów
celownik	atutowi	atutom
biernik	atut	atuty
narzędnik	atutem	atutami
miejscownik	atucie	atutach
wołacz	atucie	atuty

przykłady:

(1.1) Ponieważ trefle są atutami, to mogę dwójką trefl przebić asa pik.

(1.2) Atutem studentki na egzaminie było to, że jest córką profesora.

składnia:

(1.1) zagrać atutem; zbierać atuty

kolokacje:

synonimy:

(1.1) atu, kozer

(1.2) dżoker, mocna strona, as w rękawie

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) fasola

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) przym. atutowy

związki frazeologiczne:

(1.1-2) mieć wszystkie atuty w ręku

etymologia:

(1.1) franc. atout < franc. à + tout^[2]

(1.2) z (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trump; (1.2) trump card
• białoruski: (1.1) козыр m; (1.2) козыр m
• bułgarski: (1.1) коз m
• duński: (1.1) trumf w
• francuski: (1.1) atout m; (1.2) atout m
• hiszpański: (1.1) triunfo m
• niemiecki: (1.1) Trumpf m
• nowogrecki: (1.1) ατού n, κόζι n; (1.2) ατού n
• rosyjski: (1.1) козырь m
• słowacki: (1.2) adut m, tromf m
• ukraiński: (1.1) козир m
• węgierski: (1.1) adu, adutt
• włoski: (1.1) trionfo m

źródła:

atut (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) karc. atut

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. atuto

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto).

źródła: