egzamin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɛɡˈzãmʲĩn], AS: [egzãmʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) eduk. procedura sprawdzania wiedzy teoretycznej lub praktycznej
- (1.2) przen. sytuacja, w której ukazuje się prawdziwa wartość kogoś lub czegoś[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik egzamin egzaminy / daw. egzamina[2] dopełniacz egzaminu egzaminów celownik egzaminowi egzaminom biernik egzamin egzaminy / daw. egzamina[2] narzędnik egzaminem egzaminami miejscownik egzaminie egzaminach wołacz egzaminie egzaminy / daw. egzamina[2] - przykłady:
- (1.1) Do egzaminu z fonologii przygotowywałem się pół roku.
- (1.1) Marcin zdał za pierwszym razem egzamin praktyczny na prawo jazdy.
- (1.2) Kolejny rok z rzędu wydane spore pieniądze na transfery i kolejny raz nie zdaje to egzaminu[3].
- składnia:
- (1.1) egzamin z + D. • egzamin na + B.
- kolokacje:
- (1.1) zdawać / składać egzamin • przystąpić do egzaminu • zdać egzamin • oblać egzamin • egzamin wstępny • egzamin międzynarodowy / państwowy / wewnętrzny • egzamin pisemny / ustny • egzamin praktyczny / teoretyczny • egzamin na prawo jazdy • egzamin na kartę pływacką / kartę rowerową / kartę wędkarską / … • egzamin na licencję maszynisty / pilota / uprawnienia budowlane / … • egzamin na egzaminatora / instruktora / nauczyciela / … • egzamin adwokacki / prokuratorski / radcowski / sędziowski / …
- synonimy:
- (1.1) sprawdzian, test; daw. egzamen
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) procedura, proces
- (1.2) sytuacja
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) polecenie, zadanie
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. egzamen mrz, egzaminator mos, egzaminatorka ż, egzaminatorskość ż, egzaminowanie n, przeegzaminowanie n, przeegzaminowywanie n
- czas. egzaminować ndk., przeegzaminować dk., przeegzaminowywać ndk.
- przym. egzaminacyjny, egzaminatorski, egzaminowy, poegzaminacyjny, poegzaminowy, przedegzaminacyjny, przedegzaminowy
- przysł. egzaminacyjnie
- związki frazeologiczne:
- egzamin dojrzałości • obciąć na egzaminie
- etymologia:
- łac. examen, examinis → sąd; śledzenie, badanie, próba
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) provim m
- angielski: (1.1) exam, test
- arabski: (1.1) امتحان m (imtiḥān)
- baskijski: (1.1) azterketa
- bengalski: (1.1) পরীক্ষা (pôrīkkha)
- białoruski: (1.1) экзамен m, іспыт m; (1.2) іспыт m
- bośniacki: (1.1) ispit m
- bułgarski: (1.1) изпит m (izpit)
- chiński standardowy: (1.1) 考 (kǎo), 考试 (kǎoshì), 测验 (cèyàn)
- chorwacki: (1.1) ispit m, proba ż; (1.2) proba ż
- czeski: (1.1) zkouška ż
- duński: (1.1) eksamen w, prøve w
- esperanto: (1.1) ekzameno
- estoński: (1.1) eksam
- fiński: (1.1) koe, tentti
- francuski: (1.1) examen m, interrogation ż, pot. interro ż
- gruziński: (1.1) გამოცდა (gamocda)
- hebrajski: (1.1) מבחן m (miwchán)
- hiligaynon: (1.1) eksamen
- hindi: (1.1) परीक्षा m (parīkṣā)
- hiszpański: (1.1) examen m
- indonezyjski: (1.1) ujian, tes
- interlingua: (1.1) examine
- irlandzki: (1.1) scrúdú m
- islandzki: (1.1) próf n
- japoński: (1.1) 試験 (shiken)
- jidysz: (1.1) עקזאַמען m (ekzamen)
- kataloński: (1.1) examen m
- koreański: (1.1) 시험 (sihŏm)
- krymskotatarski: (1.1) imtian
- litewski: (1.1) egzaminas m
- łaciński: (1.1) inquisitio ż
- łotewski: (1.1) eksāmens m
- macedoński: (1.1) испит m (ispit)
- niderlandzki: (1.1) examen n
- niemiecki: (1.1) Prüfung ż, Examen n
- norweski (bokmål): (1.1) eksamen m
- norweski (nynorsk): (1.1) eksamen m
- norweski (riksmål): (1.1) eksamen w
- nowogrecki: (1.1) εξέταση ż (exétasi)
- perski: (1.1) امتحان (emtehân)
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1) , egzaminy:
- portugalski: (1.1) exame m
- rosyjski: (1.1) экзамен m
- rumuński: (1.1) examen n
- sanskryt: (1.1) परीक्षा ż (parīkṣā)
- serbski: (1.1) испит m (ispit)
- słowacki: (1.1) skúška ż
- słoweński: (1.1) izpit m
- starogrecki: (1.1) δοκιμασία ż (dokimasía)
- suahili: (1.1) mtihani
- szwedzki: (1.1) examen w
- tagalski: (1.1) sulit
- turecki: (1.1) sınav, sınay, imtihan
- turkmeński: (1.1) ekzamen
- tybetański: (1.1) རྒྱུགས
- ukraiński: (1.1) екзамен m, іспит m
- walijski: (1.1) arholiad m
- wenedyk: (1.1) egzamin m
- węgierski: (1.1) vizsga
- wietnamski: (1.1) cuộc thi
- wilamowski: (1.1) prifung ż
- włoski: (1.1) esame m
- źródła:
egzamin (wenedyk)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) egzamin
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.