kant (język polski)

kant (1.1) stołu

wymowa:

IPA: [kãnt], AS: [kãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) brzeg lub krawędź o ostrym załomie

(1.2) pot. przen. oszustwo

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kant	kanty
dopełniacz	kantu	kantów
celownik	kantowi	kantom
biernik	kant	kanty
narzędnik	kantem	kantami
miejscownik	kancie	kantach
wołacz	kancie	kanty

przykłady:

(1.1) Uderzyłem się głową o kant drzwiczek od szafki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kant biurka • kant dłoni • kanty spodni

(1.2) robić kanty

synonimy:

(1.2) zob. oszustwo

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) kłamstwo

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kantówka m, kanciarz m, kanciara ż, kantowanie n, okantowanie n, kanciastość ż

zdrobn. kancik m

czas. kantować ndk., okantować dk.

przym. kanciasty, kanciarski

związki frazeologiczne:

na kant • postawić się kantem • puścić kantem • o kant dupy potłuc

etymologia:

(1.1) niem. Kante^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mebla: edge, ubrania: crease; (1.2) swindle
• duński: (1.1) kant w
• esperanto: (1.1) eĝo
• niemiecki: (1.1) Kante ż; (1.2) Beschiss m
• norweski (bokmål): (1.1) kant m
• norweski (nynorsk): (1.1) kant m
• szwedzki: (1.1) kant w

źródła:

kant (język bretoński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) setka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz bretoński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

kant (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) śpiewać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. kanti, kanteti, antaŭkanti, ekkanti, prikanti

rzecz. kanto, kantado, kantaĵo, kantaro, kantisto, rekantaĵo, furorkanto, modkanto, kantocigno, kantolibro, kantopasero, lulkanto

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kant (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) krawędź, brzeg

odmiana:

(1.1) en kant, kanten, kanter, kantene

przykłady:

(1.1) Bordet har for skarpe kanter. → Ten stół ma zbyt ostre krawędzie.

(1.1) Læreren satte seg på kanten av bordet og begynte å fortelle. → Nauczyciel usiadł na brzegu stołu i zaczął opowiadać.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kant (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) brzeg, krawędź, obramowanie^[1]

odmiana:

(1.1) en kant, kanten, kanter, kanterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kantband • kantstött

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kantare

czas. kanta

przym. kantig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: