kantig (język niemiecki)

wymowa:
IPA: [ˈkantɪç] IPA: [ˈkantɪk]
​ ​
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) kanciasty
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kante ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kantig (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) kanciasty[1]
odmiana:
(1.1) kantig, kantigt, kantiga
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kant
czas. kanta
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 235.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.