kanciarz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. człowiek, który w pełnej świadomości wprowadza kogoś w błąd, oszukuje, nabiera[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kanciarz kanciarze dopełniacz kanciarza kanciarzy / rzad. kanciarzów[3] celownik kanciarzowi kanciarzom biernik kanciarza kanciarzy / rzad. kanciarzów[3] narzędnik kanciarzem kanciarzami miejscownik kanciarzu kanciarzach wołacz kanciarzu kanciarze depr. M. i W. lm: (te) kanciarze - przykłady:
- (1.1) Pierwszy raz kanciarz skontaktował się z nim na przełomie października i listopada ubiegłego roku. Zaproponował po bardzo atrakcyjnej cenie kupno 45 ton cukru[4].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) oszust, kuglarz, łgarz, nabieracz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kanciarstwo n, kant mrz, kancik mrz, kantownik mos/mrz
- czas. ndk. kantować
- przym. kanciarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kantować + -arz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „kanciarz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „kanciarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- 1 2 Hasło „kanciarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ (em), Numer na cukier, „Express Ilustrowany”, 2002-03-23, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.