kuglarz (język polski)
kuglarz (2.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) magik, pokazujący sztuczki oparte na zręczności i szybkości
- (1.2) daw. wędrowny aktor, który bawił publiczność iluzjami, żonglerką lub teatrem lalek
- (1.3) przen. oszust, krętacz
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) ornit. Terathopius ecaudatus Daudin[1], gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych; zob. też kuglarz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuglarz kuglarze dopełniacz kuglarza kuglarzów / kuglarzy celownik kuglarzowi kuglarzom biernik kuglarza kuglarzów / kuglarzy narzędnik kuglarzem kuglarzami miejscownik kuglarzu kuglarzach wołacz kuglarzu kuglarze - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuglarz kuglarze dopełniacz kuglarza kuglarzów celownik kuglarzowi kuglarzom biernik kuglarza kuglarze narzędnik kuglarzem kuglarzami miejscownik kuglarzu kuglarzach wołacz kuglarzu kuglarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) iluzjonista, prestidigitator
- (1.3) hochsztapler, krętacz, matacz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kuglarstwo n, kuglowanie n
- forma żeńska kuglarka ż
- przym. kuglarski
- czas. kuglować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Gaukler[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „Terathopius ecaudatus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. - ↑ Hasło „kuglarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.