kamaryla (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. grupa osób wykorzystująca swoje stanowiska dla własnych korzyści i uprawiania stronniczej polityki[1]
- (1.2) daw. grupa dworzan faworyzowanych przez panującego, wywierająca wpływ na bieg spraw publicznych[1]; zob. też kamaryla w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kamaryla kamaryle dopełniacz kamaryli kamaryli / kamaryl[2] celownik kamaryli kamarylom biernik kamarylę kamaryle narzędnik kamarylą kamarylami miejscownik kamaryli kamarylach wołacz kamarylo kamaryle - przykłady:
- (1.1) Prezydent chce przeprosin za „dworską kamarylę”[3].
- (1.2) Mikołaj II nie miał żadnych kwalifikacji do sprawowania władzy w wielkim państwie, a otaczająca go kamaryla dworska jeszcze bardziej pogarszała stan rzeczy[4].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) dworska / pałacowa kamaryla • kamaryla Mniszcha
- synonimy:
- (1.1) establishment, kasta, klan, klika, koteria, mafia, możni tego świata, wielcy tego świata, oligarchia, sitwa, socjeta; żart. towarzystwo wzajemnej adoracji, krewni i znajomi królika
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- hiszp. camarilla
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) lobos de una camada
- rosyjski: (1.1) камарилья ż; (1.2) камарилья ż
- włoski: (1.1) camarilla ż; (1.2) camarilla ż
- źródła:
- 1 2
Hasło „kamaryla” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „kamaryla” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Nagłówek prasowy.
- ↑ Z Internetu.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.