gnać (język polski)

motocykl gna (1.1)
kobieta gna (2.1) stado owiec
wymowa:
, IPA: [ɡnaʨ̑], AS: [gnać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pognać)

(1.1) pędzić, spieszyć się, jechać bardzo szybko[1]
(1.2) szybko biec, by dogonić kogoś lub coś

czasownik przechodni niedokonany (dk. pognać)

(2.1) popędzać, zaganiać dokądś zwierzęta, rzadziej ludzi[1]
(2.2) pot. pospieszać do działania
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Miałem wyrzuty sumienia, że w domu zostawiam samą Kaję, ale wystarczył jej telefonjej namawianie bym przyjechałi rzucałem wszystko i gnałem[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pędzić, pot. zasuwać, popylać, grzać, zaiwaniać; wulg. zapierdalać, popierdalać, zapieprzać
(2.1) pędzić, pośpieszać, poganiać, gonić
antonimy:
(1.1) ociągać się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gnanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 gnać w: Słownik Języka Polskiego Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007 ISBN 9788301146269
  2. Wiesława Maria Korczyńska, Wróć..., 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.