rush (język angielski)
czasownik
rzeczownik
- (2.1) pęd, pośpiech
- (2.2) sitowie
- odmiana:
- (1.1) rush, rushed, rushed, rushes, rushing
- przykłady:
- (1.1) Andrew rushed out of the house, shouting with fear. → Andrzej wybiegł z domu krzycząc ze strachu.
- (2.1) Come on, what's the rush? → Daj spokój, po co ten pośpiech?
- (2.1) In the headlong rush to win people can lose their money. → W dużym pośpiechu ku wygranej ludzie mogą stracić swoje pieniądze.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. rusher
- przym. rushlike
- rzecz. onrush
- związki frazeologiczne:
- rush one's fences
- etymologia:
- średnioang. rushen z anglonormańskiego russher, wariant st.franc. ruser z łac. recusare[1]
- uwagi:
- zob. rushes
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.