fizyka (język polski)

fizyka (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈfʲizɨka], AS: [fʹizyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauka zajmująca się badaniem właściwości i oddziaływań materii; zob. też fizyka w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: fizyk
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Fizyka tworzy matematyczne modele zjawisk, dopasowane do wyników dotychczasowych eksperymentów, a na ich podstawie próbuje przewidzieć nowe, nieodkryte zjawiska. Dopiero ich eksperymentalne sprawdzenie potwierdza poprawność teorii fizycznej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) fizyka ciała stałego • fizyka jądrowa • metafizyka • heliofizyka • astrofizyka • geofizyka • fizyka Słońca
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nauka, dziedzina / gałąź nauki
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) astrofizyka, fizyka cząstek elementarnych
wyrazy pokrewne:
rzecz. fizyk m, fizyczka ż, fizyczność ż, fizykalizm m, fizol mzw
przym. fizyczny, fizykalny
przysł. fizycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

fizyka (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauk. fizyka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.