fatuus (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) niedorozwinięty
(1.2) błędny, błądzący

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) szalony, szaleniec, głupiec
odmiana:
(1.1-2) (deklinacja I-II)
(2.1) fatuus, fatui (deklinacja II)
przykłady:
(2.1) Ego autem dico vobis: quia omnis qui iratascitur fratri suo, reus erit judicio. Qui autem dixerit fratri suo, raca: reus erit concilio. Qui autem dixerit, fatue: reus erit gehennae ignis[1]. → Lecz Ja wam powiadam, że każdy, który się gniewa na brata swego, będzie winien sądu. Kto by zaś rzekł bratu swemu: głupcze, będzie winien Rady. A kto by rzekł: szalony, będzie winien ognia piekielnego[2].
składnia:
kolokacje:
(1.2) ignis fatuus
synonimy:
(1.1) debilis
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.