błądzić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) poruszać się szukając właściwej drogi
(1.2) poruszać się bez celu
(1.3) postępować, myśleć mylnie
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Staszek nie błądzi, odnajduje mnie prawie zaraz, chyba nawet nie dotyka bieli rajstop[1].
(1.2) Ręka powoli opada, głowa przechyla się w tył, wzrok błądzi po ścianie, wreszcie Vilbert przeciąga się i mówi dopełniając ironią półuśmiech do uśmiechu[2].
(1.3) Autor bowiem uważa niegodziwych za głupców, którzy błądzą, narażając się na zgubę[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) błąkać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błąd mrz
przysł. błędnie
przym. błędny
związki frazeologiczne:
drugich prowadzimy, a sami błądzimy
etymologia:
zob. błąd
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewa Nowacka, Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Stanisław Dygat, Jezioro Bodeńskie, 1946, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Witold Tyloch, Dzieje ksiąg Starego Testamentu: szkice z krytyki biblijnej, 1981, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.