błąkać (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany
- (1.1) daw. wprowadzać w błąd
czasownik zwrotny niedokonany błąkać się
- (2.1) chodzić bez celu
- (2.2) chodzić tu i tam, nie mogąc odnaleźć drogi
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) omamiać, oszukiwać, zwodzić
- (2.1) błądzić, wałęsać się, włóczyć się
- (2.2) błądzić
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. błąkanie n, obłąkany mos
- przym. obłąkany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wyle; (2.1) roam, wander, wander around; (2.2) wander
- wilamowski: (1.1) błonkȧn; (2.1) błonkȧn zih; (2.2) błonkȧn zih
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.