fakultatywny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. dobrowolny, pozostawiony do wyboru

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	fakultatywny		fakultatywna	fakultatywne	fakultatywni	fakultatywne
dopełniacz	fakultatywnego		fakultatywnej	fakultatywnego	fakultatywnych
celownik	fakultatywnemu		fakultatywnej	fakultatywnemu	fakultatywnym
biernik	fakultatywnego	fakultatywny	fakultatywną	fakultatywne	fakultatywnych	fakultatywne
narzędnik	fakultatywnym		fakultatywną	fakultatywnym	fakultatywnymi
miejscownik	fakultatywnym		fakultatywnej	fakultatywnym	fakultatywnych
wołacz	fakultatywny		fakultatywna	fakultatywne	fakultatywni	fakultatywne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Widzmy, że praktycznie niemal każdy użytkownik języka górnołużyckiego używa w codziennym życiu przeważnie niemieckiego jako środka komunikacji, górnołużycki gra wobec niego rolę dodatkowego, fakultatywnego i ograniczonego do szczególnych sytuacji środka porozumienia^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) przedmiot fakultatywny • zajęcia fakultatywne

synonimy:

(1.1) nieobowiązkowy, nadobowiązkowy, ponadobowiązkowy

antonimy:

(1.1) obligatoryjny, obowiązkowy, obowiązujący

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fakultet mrz, fakultatywność ż

przysł. fakultatywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. facultatif^[2] < łac. facultas → możliwość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) facultative
• białoruski: (1.1) факультатыўны
• bułgarski: (1.1) факултативен
• francuski: (1.1) facultatif
• hiszpański: (1.1) facultativo
• interlingua: (1.1) facultative
• niderlandzki: (1.1) facultatief
• niemiecki: (1.1) fakultativ
• portugalski: (1.1) facultativo
• rosyjski: (1.1) факультативный
• ukraiński: (1.1) факультативний
• węgierski: (1.1) fakultatív
• włoski: (1.1) facoltativo

źródła: