dekadencja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) chylenie się ku upadkowi
- (1.2) rozkład wartości moralnych i kulturowych
- (1.3) tendencja w sztuce europejskiej przełomu wieku XIX i XX
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dekadencja dekadencje dopełniacz dekadencji dekadencji / przest. dekadencyj celownik dekadencji dekadencjom biernik dekadencję dekadencje narzędnik dekadencją dekadencjami miejscownik dekadencji dekadencjach wołacz dekadencjo dekadencje - przykłady:
- (1.1) Coraz mniejsze zainteresowanie publiki dziełami tego autora wynikało z dekadencji jego warsztatu artystycznego.
- (1.2) W dzisiejszych czasach sztuka jest przesiąknięta dekadencją.
- (1.3) Dekadencja była odpowiedzią na rosnące niezadowolenie społeczeństw w krajach Europy i lęk przed postępem technicznym.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) schyłkowość
- (1.3) dekadentyzm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dekadent m, dekadentyzm mrz
- przym. dekadencki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) decadence; (1.2) decadence; (1.3) decadence
- duński: (1.1) dekadence w; (1.2) dekadence w
- francuski: (1.1) décadence ż; (1.2) décadence ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.