publika (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpublʲika], AS: [publʹika], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. na 3 syl.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. publiczność
(1.2) gw. (Kresy) zbiegowisko[1]
(1.3) gw. (Kresy) skandal[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. publiczność ż
zdrobn. publiczka ż
przym. publiczny
czas. upublicznić
przysł. publicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: publiczność
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zbiegowisko
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: skandal
źródła:
  1. 1 2 Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 75.

publika (esperanto)

morfologia:
publika
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) publiczny[1] (ogółu)
(1.2) publiczny, jawny
odmiana:
(1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) publika transportotransport publiczny • publika sekretotajemnica poliszynela
synonimy:
antonimy:
(1.1) malpublika, privata
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. publiko
przysł. publike
czas. publiki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Tadeusz J. Michalski, Słownik esperancko-polski A-Z, Wiedza Powszechna, 1991, ISBN 83-214-0688-2.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.