dekadent (język polski)

wymowa:

IPA: [dɛˈkadɛ̃nt], AS: [dekadẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) szt. przedstawiciel dekadentyzmu

(1.2) osoba pesymistycznie nastawiona do życia, spodziewająca się rychłego końca

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dekadent	dekadenci
dopełniacz	dekadenta	dekadentów
celownik	dekadentowi	dekadentom
biernik	dekadenta	dekadentów
narzędnik	dekadentem	dekadentami
miejscownik	dekadencie	dekadentach
wołacz	dekadencie	dekadenci
depr. M. i W. lm: (te) dekadenty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) schyłkowiec

(1.2) schyłkowiec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dekadentyzm m

forma żeńska dekadentka ż

przym. dekadencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. décadent, utworzone od śr.łac. decadere^[1], por. łac. dēcĭdĕre → spadać, upadać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) decadent
• białoruski: (1.1) дэкадэнт m
• francuski: (1.1) décadent m
• rosyjski: (1.1) декадент m
• słowacki: (1.1) dekadent m; (1.2) dekadent m
• ukraiński: (1.1) декадент m
• włoski: (1.1) decadente m

źródła:

dekadent (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˌdeːkaˑˈdɛnt] ​ wymowa austriacka

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dekadencki

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der dekadente ein dekadenter dekadenter	die dekadente eine dekadente dekadente	das dekadente ein dekadentes dekadentes	die dekadenten dekadenten dekadente
Gen.	słaba mieszana mocna	des dekadenten eines dekadenten dekadenten	der dekadenten einer dekadenten dekadenter	des dekadenten eines dekadenten dekadenten	der dekadenten dekadenten dekadenter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem dekadenten einem dekadenten dekadentem	der dekadenten einer dekadenten dekadenter	dem dekadenten einem dekadenten dekadentem	den dekadenten dekadenten dekadenten
Akk.	słaba mieszana mocna	den dekadenten einen dekadenten dekadenten	die dekadente eine dekadente dekadente	das dekadente ein dekadentes dekadentes	die dekadenten dekadenten dekadente
stopień wyższy (Komparativ) dekadenter- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der dekadentere ein dekadenterer dekadenterer die dekadentere eine dekadentere dekadentere das dekadentere ein dekadenteres dekadenteres die dekadenteren dekadenteren dekadentere Gen. słaba mieszana mocna des dekadenteren eines dekadenteren dekadenteren der dekadenteren einer dekadenteren dekadenterer des dekadenteren eines dekadenteren dekadenteren der dekadenteren dekadenteren dekadenterer Dat. słaba mieszana mocna dem dekadenteren einem dekadenteren dekadenterem der dekadenteren einer dekadenteren dekadenterer dem dekadenteren einem dekadenteren dekadenterem den dekadenteren dekadenteren dekadenteren Akk. słaba mieszana mocna den dekadenteren einen dekadenteren dekadenteren die dekadentere eine dekadentere dekadentere das dekadentere ein dekadenteres dekadenteres die dekadenteren dekadenteren dekadentere
stopień najwyższy (Superlativ) dekadentest- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der dekadenteste ein dekadentester dekadentester die dekadenteste eine dekadenteste dekadenteste das dekadenteste ein dekadentestes dekadentestes die dekadentesten dekadentesten dekadenteste Gen. słaba mieszana mocna des dekadentesten eines dekadentesten dekadentesten der dekadentesten einer dekadentesten dekadentester des dekadentesten eines dekadentesten dekadentesten der dekadentesten dekadentesten dekadentester Dat. słaba mieszana mocna dem dekadentesten einem dekadentesten dekadentestem der dekadentesten einer dekadentesten dekadentester dem dekadentesten einem dekadentesten dekadentestem den dekadentesten dekadentesten dekadentesten Akk. słaba mieszana mocna den dekadentesten einen dekadentesten dekadentesten die dekadenteste eine dekadenteste dekadenteste das dekadenteste ein dekadentestes dekadentestes die dekadentesten dekadentesten dekadenteste

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Dekadenz ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

dekadent (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) szt. dekadent – przedstawiciel dekadentyzmu^[1]

(1.2) dekadent

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dekadentizmus m, dekadencia ż, dekadentnosť ż

forma żeńska dekadentka ż

przym. dekadentný

przysł. dekadentne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: