chów wsobny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxuf ˈːsɔbnɨ], AS: [χu• fsobny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.• gemin. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. kojarzenie blisko spokrewnionych osobników; zob. też chów wsobny w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	chów wsobny
dopełniacz	chowu wsobnego
celownik	chowowi wsobnemu
biernik	chów wsobny
narzędnik	chowem wsobnym
miejscownik	chowie wsobnym
wołacz	chowie wsobny

przykłady:

(1.1) Chów wsobny w naturze nie jest zjawiskiem korzystnym – często prowadzi do ujawnienia niekorzystnych alleli recesywnych i zmniejszenia się różnorodności genetycznej populacji na skutek przyspieszonego dryftu genetycznego^[1].

(1.1) Pseudohodowca (…) rozmnaża zwierzęta chore i z wadami genetycznymi. Oszczędza na kryciu, używając jako reproduktorów samce blisko spokrewnione z suką czy kotką, czyli stosując tzw. chów wsobny, prowadzący często do poważnych wad genetycznych^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kojarzenie krewniacze

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) inbreeding, linebreeding
• bułgarski: (1.1) близкородствено размножаване n
• duński: (1.1) indavl w
• fiński: (1.1) sisäsiittoisuus
• japoński: (1.1) 近親交配(きんしんこうはい)
• niderlandzki: (1.1) inteelt
• niemiecki: (1.1) Inzucht ż
• norweski (bokmål): (1.1) innavl
• portugalski: (1.1) endocruzamento m
• szwedzki: (1.1) inavel w

źródła: