allel (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈalːɛl], AS: [a•lel], zjawiska fonetyczne: gemin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) biol. jedna z wersji genu w określonym miejscu chromosomu powodująca zmienność cechy; zob. też allel w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik allel allele dopełniacz allela / allelu[1] alleli celownik allelowi allelom biernik allel allele narzędnik allelem allelami miejscownik allelu allelach wołacz allelu allele - przykłady:
- (1.1) W myśl zasad dziedziczności każde z czworga dzieci odziedziczyło na zasadzie losowej po jednym z alleli od ojca i od matki[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) allel dominujący / letalny / recesywny
- synonimy:
- (1.1) allelomorf
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. allelopatia ż, allelomorfia ż, allelomorf mrz
- przym. allelopatyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. allèle < gr. ἀλλήλων (allḗlōn) → (siebie) nawzajem[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) allele
- baskijski: (1.1) alelo
- bułgarski: (1.1) алел m
- czeski: (1.1) allela ż
- francuski: (1.1) allèle m
- hiszpański: (1.1) alelo m
- niderlandzki: (1.1) allel n
- niemiecki: (1.1) Allel n
- portugalski: (1.1) allelo m
- szwedzki: (1.1) allel
- węgierski: (1.1) allelomorfikus gén
- włoski: (1.1) allele ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ z Internetu
- ↑ Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.