czworo (język polski)

czworo (1.1) ludzi

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑fɔrɔ], AS: [čforo], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw. ​

znaczenia:

liczebnik zbiorowy

(1.1) 4

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	czworo
dopełniacz	czworga
celownik	czworgu
biernik	czworo
narzędnik	czworgiem
miejscownik	czworgu
wołacz	czworo

przykłady:

(1.1) Dzieci w Bronowie było czworo: Tadzio, Staś, Janek i Helenka^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) czworo ludzi / rodzeństwa / psiąt / drzwi / ócz

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kilkoro

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czwarta ż, czwartek mrz, czwartak mos/mzw/mrz, czworaczek mzw/mrz

przym. czwarty

licz. cztery

związki frazeologiczne:

dzielić włos na czworo

etymologia:

prasł. *četvero, prasł. *čьtvero

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 4

• białoruski: (1.1) чацвёра
• bułgarski: (1.1) четирима (četirima)
• kaszubski: (1.1) czwioro
• rosyjski: (1.1) четверо (četvero)
• ukraiński: (1.1) четверо (četvero)

źródła: