chów (język polski)
chów (1.1) kur
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) roln. trzymanie, karmienie i pielęgnowanie zwierząt hodowlanych
- (1.2) przen. utrzymywanie, wychowywanie kogoś
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chów chowy dopełniacz chowu chowów celownik chowowi chowom biernik chów chowy narzędnik chowem chowami miejscownik chowie chowach wołacz chowie chowy - przykłady:
- (1.1) Ziarno zbóż służy jako produkt konsumpcyjny dla człowieka i jako znakomita pasza treściwa w chowie zwierząt gospodarskich[1].
- (1.2) Nie dopuszczajcie do życia publicznego doktrynerów cudzego i własnego chowu[2]!
- składnia:
- (1.1) chów + D.
- kolokacje:
- (1.1) chów wsobny • chów bydła / prosiąt / kur / drobiu / królików / … • własnego chowu • chów ekologiczny / wolnowybiegowy / ściółkowy / chów klatkowy
- (1.2) zimny chów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chowanie n, chowaniec m, wychowanie n, wychowanek m, wychowanka ż, schowek m, schowanie n, odchowanie n
- czas. chować ndk., schować dk., wychowywać ndk., wychować dk., odchować dk.
- przym. wychowawczy
- przysł. wychowawczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) chov m
- hiszpański: (1.1) cría ż, crianza ż
- nowogrecki: (1.1) ζωοκομία ż
- źródła:
- ↑ Zarys ekonomiki i organizacji rolnictwa, Jan Fereniec, 1985 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Piszczyk, Jerzy Stawiński, 1959-1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.