karmienie (język polski)

karmienie (1.1) owiec

wymowa:

IPA: [karˈmʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [karmʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od karmić, nazwa czynności bezpośredniego podawania żywności

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karmienie	karmienia
dopełniacz	karmienia	karmień
celownik	karmieniu	karmieniom
biernik	karmienie	karmienia
narzędnik	karmieniem	karmieniami
miejscownik	karmieniu	karmieniach
wołacz	karmienie	karmienia

przykłady:

(1.1) Laktacja poza okresem karmienia często zdarza się kobietom, które długo karmiły piersią^[1].

składnia:

(1.1) karmienie + D. • karmienie + N.

kolokacje:

(1.1) karmienie niemowlęcia / dziecka / zwierzęcia / chorego • karmienie łyżeczką / piersią • karmienie mlekiem / chlebem / odżywką / …

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pokarm mrz, karmiciel mos, karmicielka ż, karmnik mrz, karmidło n, karmidełko n, karmik mzw

czas. karmić ndk., nakarmić dk., dokarmić dk., dokarmiać ndk., skarmić dk., skarmiać ndk., przekarmić dk., przekarmiać ndk., pokarmić dk., wykarmić dk., wykarmiać ndk.

przym. karmicielski, pokarmowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) feed, alimentation
• azerski: (1.1) qidalandırma
• hiszpański: (1.1) alimentación ż
• niemiecki: (1.1) Fütterung ż

źródła: