doktryner (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. pejor. osoba uporczywie trzymająca się wyznawanych doktryn, mająca skostniałe poglądy i hołdująca nieadekwatnym do rzeczywistości zasadom
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik doktryner doktrynerzy dopełniacz doktrynera doktrynerów celownik doktrynerowi doktrynerom biernik doktrynera doktrynerów narzędnik doktrynerem doktrynerami miejscownik doktrynerze doktrynerach wołacz doktrynerze doktrynerzy - przykłady:
- (1.1) Nie dopuszczajcie do życia publicznego doktrynerów cudzego i własnego chowu[1]!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dogmatyk, sekciarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. doktrynerstwo n, doktryna ż
- forma żeńska doktrynerka ż
- przym. doktrynerski
- przysł. doktrynersko, po doktrynersku
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. doctrinaire[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) doctrinaire
- białoruski: (1.1) дактрынёр m
- hiszpański: (1.1) doctrinario m
- niemiecki: (1.1) Doktrinär m
- rosyjski: (1.1) доктринёр m
- ukraiński: (1.1) доктринер m
- źródła:
- ↑ Piszczyk, Jerzy Stawiński, 1959-1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „doktryner” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.