córa Koryntu (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈʦ̑ura kɔˈrɨ̃ntu], AS: [cura korntu], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) iron. książk. peryfr. daw. prostytutka[1]
odmiana:
(1.1) związek rządu,
przykłady:
(1.1) Ta ulica dzień w dzień roi się od cór Koryntu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) żart. koryntówna; przest. nierządnica, ladacznica, rozpustnica, ulicznica, kokota, metresa, dragonka, dziewica publiczna, narożnica; reg. bandoska; eufem. kobieta lekkich obyczajów, wszetecznica Babilońska, ssak leśny, profesjonalistka; posp. wywłoka, lafirynda; więz. ćma; wulg. dziwka, kurwa, szmata, zdzira; środ. alejówka, bajzelówka, bramówka, burdelówa, byziówka, chawira, chodnikówka, cwajnoska, cyginciara, cynades, cyngwajsówka, dobrzedziałka, druciara, dupodajka, dzyndzelocha, dżunglara, kuna, parówa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) z realiów starożytnych – od nazwy miasta Korynt, które słynęło z prostytucji[2]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Piotr Müldner-Nieckowski, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego, Świat Książki, Warszawa 2003, ISBN 83-7311-734-2.
  2. Magdalena Puda-Blokesz, Wokół problemów genezy polskich mitologizmów frazeologicznych, w: Perspektywy współczesnej frazeologii polskiej. Geneza dawnych i nowych frazeologizmów polskich pod red. Gabrieli Dziamskiej-Lenart i Jarosława Liberka, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2016, s. 70.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.