ulicznica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌulʲiʧ̑ʲˈɲiʦ̑a], AS: [ulʹičʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. prostytutka

(1.2) pot. żart. szeroka szczotka przeznaczona do zamiatania ulic

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ulicznica	ulicznice
dopełniacz	ulicznicy	ulicznic
celownik	ulicznicy	ulicznicom
biernik	ulicznicę	ulicznice
narzędnik	ulicznicą	ulicznicami
miejscownik	ulicznicy	ulicznicach
wołacz	ulicznico	ulicznice

przykłady:

(1.1) Obraz przedstawiał ulicznicę.

(1.1) Kochanką jego była zwykła ulicznica, / Co gdzieś na rogu sprzedaje ciało swe^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. ladacznica, latarnica, nierządnica, rozpustnica, wszetecznica; eufem. kobieta lekkich obyczajów; neutr. prostytutka; posp. łajdaczka; wulg. dziwka, kurwa, lafirynda, wywłoka, zdzira

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) szczotka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ulica ż, ulicznik m

przym. uliczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. ulica + -ica

(1.2) żartobliwe zastosowanie dawnego wyrazu do nowej treści

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) whore, streetwalker
• duński: (1.1) gadepige w, gadetøs w
• esperanto: (1.1) stratulino
• hiszpański: (1.1) ramera ż, zorra ż, zorrupia ż, pindonga ż, pendón m
• nowogrecki: (1.1) καλντεριμιτζού ż, σουρλουλού ż

źródła: