ulicznik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. pogard. przest. chłopiec przebywający przez większość czasu na ulicy, poza domem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ulicznik ulicznicy dopełniacz ulicznika uliczników celownik ulicznikowi ulicznikom biernik ulicznika uliczników narzędnik ulicznikiem ulicznikami miejscownik uliczniku ulicznikach wołacz uliczniku ulicznicy depr. M. i W. lm: (te) uliczniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) andrus, baciar, batiar, gawrosz, łobuz, łobuziak, wisus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ulicznikostwo n, ulica ż, ulicznica ż
- przym. ulicznikowski, uliczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. ulica + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) uličník m
- esperanto: (1.1) stratbubo, stratulaĉo
- niemiecki: (1.1) Straßenjunge m
- węgierski: (1.1) utcagyerek
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.