dziwka (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʥ̑ifka], AS: [ʒ́ifka], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. prostytutka[1]
(1.2) pogard. o kobiecie
(1.3) reg. łódz. duża dziewczyna[2]
(1.4) środ. uchwyt do garnka lub menażki
(1.5) gw. (Bukowina) dziewczyna, panna[3]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zadaje się z jakąś dziwką, a na mnie nie zwraca wcale uwagi.
(1.2) Ta dziwka wpierdoliła wszystkie pierogi!
(1.3) Taka dziwka jak ty może już iść do pracy. (zbiory tekstów mówionych w Katedrze Historii Języka Polskiego UŁ[2])
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kurwa, prostytutka, zdzira, ladacznica, lambadziara, wywłoka, lafirynda, nierządnica, kokota, kurtyzana, kobieta lekkich obyczajów
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziwa ż, dziweczka ż, dziewa ż, dziwkarz
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.5) por. czes. dívka[3], słc. dievka[3], reg. pol. dziewka[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 87.
  2. 1 2 Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 194.
  3. 1 2 3 4 Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 70; dostęp: 27 października 2018.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.