koryntówna (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) eufem. kobieta lekkich obyczajów[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koryntówna koryntówny dopełniacz koryntówny koryntówien celownik koryntównie koryntównom biernik koryntównę koryntówny narzędnik koryntówną koryntównami miejscownik koryntównie koryntównach wołacz koryntówno koryntówny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) córa Koryntu
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Korynt mrz, Koryntianin mos, koryntianin mos, Koryntczyk mos, koryntczyk mos, Koryntyjczyk mos, koryntyjczyk mos, Koryntianka ż, koryntianka ż, koryntyjskość ż, Koryntia ż, koryntka ż
- przym. koryncki, koryntyjski
- przysł. koryntyjsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Korynt + -ówna
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: córa Koryntu
- źródła:
- ↑
Hasło „koryntówna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.