Koryntczyk (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. mieszkaniec starożytnego miasta-państwa Koryntu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Koryntczyk Koryntczycy dopełniacz Koryntczyka Koryntczyków celownik Koryntczykowi Koryntczykom biernik Koryntczyka Koryntczyków narzędnik Koryntczykiem Koryntczykami miejscownik Koryntczyku Koryntczykach wołacz Koryntczyku Koryntczycy depr. M. i W. lm: (te) Koryntczycy - przykłady:
- (1.1) Po czwartej krucjacie Koryntczycy znaleźli się pod władzą Księstwa Aten.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Koryntianin, Koryntyjczyk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koryntczyk mos, Koryntianin mos, koryntianin mos, Koryntyjczyk mos, koryntyjczyk mos, koryntianka ż, koryntyjskość ż, Koryntia ż, koryntka ż, koryntówna ż
- forma żeńska Koryntianka ż
- przym. koryncki, koryntyjski
- przysł. koryntyjsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Korynt + -czyk < łac. Corinthus < gr. Κόρινθος
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Koryntianin
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.