bursztyn (język polski)
bursztyny (1.1)
bursztyn (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈburʃtɨ̃n], AS: [burštỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miner. kamień półszlachetny, kopalna żywica drzew; zob. też bursztyn w Wikipedii
- (1.2) kolor żółtopomarańczowy, najczęściej spotykana barwa wśród bursztynów (1.1); zob. też bursztyn (kolor) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bursztyn bursztyny dopełniacz bursztynu bursztynów celownik bursztynowi bursztynom biernik bursztyn bursztyny narzędnik bursztynem bursztynami miejscownik bursztynie bursztynach wołacz bursztynie bursztyny - przykłady:
- (1.1) Mamie kupiłem naszyjnik z ogromnym bursztynem.
- (1.1) W tym doświadczeniu pokażę, jak naelektryzować kawałek bursztynu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bursztyn z inkluzją • naszyjnik / wisiorek / broszka z bursztynu • pierścionek / kolczyki / klipsy z bursztynem
- synonimy:
- (1.1) jantar, sukcynit; gw. (Górny Śląsk) bernsztajn
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bursztyniarstwo n, bursztynnictwo n, bursztyniarnia ż, bursztynnik m, bursztyniarz m, bursztynówka ż, bursztynka ż, bursztynkowate nmos, bursztynian m, Bursztyn m
- zdrobn. bursztynek m
- przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynniczy, bursztynny
- przysł. bursztynowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śdn. born + stēn → źródło + kamień[1][2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Minerały
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) barnsteen, amber
- angielski: (1.1) amber
- arabski: (1.1) كهرمان
- aragoński: (1.1) ambre
- baskijski: (1.1) anbar
- białoruski: (1.1) бурштын m, янтар m
- bułgarski: (1.1) янтар m, кехлибар m
- czeski: (1.1) jantar m
- duński: (1.1) rav n
- esperanto: (1.1) sukceno; (1.2) sukceno, sukcenkoloro
- estoński: (1.1) merevaik, pihkakivi
- fiński: (1.1) meripihka
- francuski: (1.1) ambre m
- hiszpański: (1.1) ámbar m
- islandzki: (1.1) raf n
- japoński: (1.1) 琥珀 (こはく, kohaku)
- kaszubski: (1.1) jantar m, żôłti kam m
- litewski: (1.1) gintaras m
- liwski: (1.1) eľmas
- łaciński: (1.1) glaesum n, glesum n, electrum n, sucinum n
- łotewski: (1.1) dzĩtars
- niderlandzki: (1.1) amber
- niemiecki: (1.1) Bernstein m
- norweski (bokmål): (1.1) rav n
- nowogrecki: (1.1) κεχριμπάρι n, ήλεκτρο n
- osmański: (1.1) كاهربا
- portugalski: (1.1) âmbar
- rosyjski: (1.1) янтарь m
- rumuński: (1.1) chihlimbar
- serbski: (1.1) ћилибар
- słowacki: (1.1) jantár m
- słoweński: (1.1) jantar
- starogrecki: (1.1) ἤλεκτρον n
- staropruski: (1.1) gentars m
- suahili: (1.1) kahawia
- turecki: (1.1) kehribar
- ukraiński: (1.1) бурштин m
- włoski: (1.1) ambra ż
- żmudzki: (1.1) gintars
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 42.
- ↑
Hasło „bursztyn” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.