bursztynnik (język polski)
bursztynnik (1.1)
- wymowa:
- IPA: [burˈʃtɨ̃ɲːik], AS: [burštỹ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzemieślnik, który obrabia bursztyny; zob. też bursztynnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bursztynnik bursztynnicy dopełniacz bursztynnika bursztynników celownik bursztynnikowi bursztynnikom biernik bursztynnika bursztynników narzędnik bursztynnikiem bursztynnikami miejscownik bursztynniku bursztynnikach wołacz bursztynniku bursztynnicy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bursztyniarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bursztyn m, bursztynek m, bursztyniarstwo n, bursztyniarz m, bursztyniarnia ż, bursztynnictwo n, bursztynówka ż, bursztynka ż, bursztynkowate nmos, bursztynian m, Bursztyn m
- przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynniczy, bursztynny
- przysł. bursztynowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. bursztyn + -nik
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Bernsteinschmied m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.