barłóg (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) posp. nędzne, nieporządne posłanie

(1.2) pejor. pot. bałagan

(1.3) łow. dzienne legowisko niedźwiedzia lub dzika

(1.4) naturalna podściółka w lesie

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	barłóg	barłogi
dopełniacz	barłogu	barłogów
celownik	barłogowi	barłogom
biernik	barłóg	barłogi
narzędnik	barłogiem	barłogami
miejscownik	barłogu	barłogach
wołacz	barłogu	barłogi

przykłady:

(1.1) Znajdował go zazwyczaj pijaniuteńkiego w jakimś barłogu równych mu frantów albo wyciągał za bujną czuprynę z łóżka przygodnej uwodzicielki^[1].

(1.3) Jesienią niedźwiedzie przygotowują barłóg na zimowanie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) leżeć w barłogu / na barłogu

synonimy:

(1.2) bajzel, burdel, nieporządek, pierdolnik, syf

antonimy:

(1.2) porządek

hiperonimy:

(1.1) posłanie

(1.3) legowisko

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. barłożyć się

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *bŕ̥logъ → legowisko dzikich zwierząt, nora^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бярлог m; (1.3) бярлог m
• ukraiński: (1.1) барліг m; (1.2) барліг m; (1.3) барліг m

źródła: