pierdolnik (język polski)

wymowa:

IPA: [pʲjɛr.ˈdɔl.ʲɲik], AS: [pʹi ̯er.dol.ʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. wulg. brak porządku

(1.2) pot. wulg. mały przedmiot, dynks^[1]

(1.3) pot. wulg. internat^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pierdolnik	pierdolniki
dopełniacz	pierdolnika	pierdolników
celownik	pierdolnikowi	pierdolnikom
biernik	pierdolnik	pierdolniki
narzędnik	pierdolnikiem	pierdolnikami
miejscownik	pierdolniku	pierdolnikach
wołacz	pierdolniku	pierdolniki

przykłady:

(1.1) Posprzątaj wreszcie ten pierdolnik!

(1.2) O, a tutaj na ścianie zrobimy taki pierdolnik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wulg. pieprznik, syf, bajzel, burdel^[1]; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; neutr. bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt, zamieszanie; przest. kweres

(1.2) dynks, dynksik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pierdoła ż/mos, pierdolenie n

czas. pierdolić ndk., pierdolnąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pierdolić + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clusterfuck

źródła: