apodyktyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌapɔdɨkˈtɨʧ̑nɨ], AS: [apodyktyčny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który narzuca swoje zdanie i nie uznaje sprzeciwu wobec niego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	apodyktyczny		apodyktyczna	apodyktyczne	apodyktyczni	apodyktyczne
dopełniacz	apodyktycznego		apodyktycznej	apodyktycznego	apodyktycznych
celownik	apodyktycznemu		apodyktycznej	apodyktycznemu	apodyktycznym
biernik	apodyktycznego	apodyktyczny	apodyktyczną	apodyktyczne	apodyktycznych	apodyktyczne
narzędnik	apodyktycznym		apodyktyczną	apodyktycznym	apodyktycznymi
miejscownik	apodyktycznym		apodyktycznej	apodyktycznym	apodyktycznych
wołacz	apodyktyczny		apodyktyczna	apodyktyczne	apodyktyczni	apodyktyczne

przykłady:

(1.1) Prześledźmy taki przypadek: w pewnej rodzinie urodziły się kolejno dwie córeczki, jako jedyne dzieci. Na rodziców wybrały sobie małżeństwo, gdzie matka była apodyktyczna, bezwzględna, karząca i karcąca, niezdolna do negocjacji, wymuszająca, a nie prosząca^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) stanowczy, zaborczy, arbitralny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἀποδεικτικός → wskazujący, świadczący

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) domineering, authoritative, pot. bossy
• białoruski: (1.1) ападыктычны
• francuski: (1.1) apodictique, catégorique
• hiszpański: (1.1) apodíctico, categórico
• nowogrecki: (1.1) κατηγορηματικός, αναμφισβήτητος

źródła: