sprzeciw (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈspʃɛʨ̑if], AS: [spšećif], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) aktywne wyrażenie braku zgody na coś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sprzeciw sprzeciwy dopełniacz sprzeciwu sprzeciwów celownik sprzeciwowi sprzeciwom biernik sprzeciw sprzeciwy narzędnik sprzeciwem sprzeciwami miejscownik sprzeciwie sprzeciwach wołacz sprzeciwie sprzeciwy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. sprzeciwiać się, sprzeciwić się, sprzeciwiać się
- przyim. przeciw
- przym. przeciwny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) objection
- arabski: (1.1) مواجهة ,احتجاج
- hiszpański: (1.1) objeción ż, oposición ż, protesta ż
- niemiecki: (1.1) Widerspruch m
- nowogrecki: (1.1) αντίρρηση ż, διαμαρτυρία ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) возражение n, протест m
- turecki: (1.1) itiraz
- ukraiński: (1.1) спротив m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.