afføring (język duński)

wymowa:

IPA: /avføːreng/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) fizj. stolec, kał

(1.2) fizj. defekacja

odmiana:

przykłady:

(1.1) Skal jeg gå til læge, når min babys afføring er grønlig?^[1] → Czy powinnam iść do lekarza, jeżeli stolec mojego dziecka jest zielonkawy?

(1.1) I værelset herskede en skrækkelig stank af snavs og afføring. → W pokoju panował okropny smród brudu i odchodów.

(1.1) Gulsot misfarver urin og afføring. → Żółtaczka barwi mocz i ekskrementy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bæ, ekskrementer, fæces, wulg. lort

(1.2) defækation

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od archaicznego słowa afføre (oddawać stolec) + -ing

uwagi:

źródła: