mocz (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [mɔʧ̑], AS: [moč]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) 2. os. lp rozk. od: moczyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mocz mocze dopełniacz moczu moczy / rzad. moczów[1] celownik moczowi moczom biernik mocz mocze narzędnik moczem moczami miejscownik moczu moczach wołacz moczu mocze - przykłady:
- (1.1) Mocz ma najczęściej barwę żółtą.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nietrzymanie moczu
- synonimy:
- (1.1) uryna; pot. siki, siku, siuśki; wulg. szczochy, szczyny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mokro n, mocznica ż, mocznik m, moczenie n, zmoczenie n, zamoczenie n, maczanie n, namaczanie n, namoczenie m, maczanka ż, moczan m, moczówka ż, mokradło n
- czas. moczyć ndk., zmoczyć dk., zamoczyć dk., maczać ndk., zamaczać dk., namaczać ndk., namoczyć dk.
- przym. moczowy, mokry, mocznikowy, moczanowy
- przysł. moczowo, mokro
- związki frazeologiczne:
- mocz starego pawiana
- etymologia:
- uwagi:
- zwykle w lp[2] lub nawet blm[3]
- tłumaczenia:
- amharski: (1.1) ሽንት
- angielski: (1.1) urine
- arabski: (1.1) بول
- baskijski: (1.1) gernu
- baszkirski: (1.1) һейҙек
- białoruski: (1.1) мача ż
- chorwacki: (1.1) mokraća ż
- czeczeński: (1.1) хьаткъа
- czeski: (1.1) moč ż
- czirokeski: (1.1) ᎠᏗᎧᏓ
- czuwaski: (1.1) шӑк
- duński: (1.1) urin w
- esperanto: (1.1) urino
- estoński: (1.1) kusi, uriin
- fiński: (1.1) virtsa
- francuski: (1.1) urine ż
- grenlandzki: (1.1) qooq
- gruziński: (1.1) შარდი, ფსელი
- hawajski: (1.1) mimi, mī
- hindi: (1.1) मूत m
- hiszpański: (1.1) orina ż
- ido: (1.1) urino
- inuktitut: (1.1) ᖂᖅ
- islandzki: (1.1) þvag n
- kataloński: (1.1) orina ż
- kazachski: (1.1) несеп, сідік
- koreański: (1.1) 오줌
- litewski: (1.1) šlapimas
- maltański: (1.1) awrina ż
- marathi: (1.1) मूत n, मूत्र n
- maryjski: (1.1) шондо
- mongolski: (1.1) шээс
- nawaho: (1.1) łizh
- niemiecki: (1.1) Urin m, Harn m
- nowogrecki: (1.1) ούρα n lm
- ormiański: (1.1) մեզ
- osmański: (1.1) آب (âb)
- północnolapoński: (1.1) gužža
- rosyjski: (1.1) моча ż, pot. ссаки lm
- sanskryt: (1.1) मूत्र m
- suahili: (1.1) mkojo
- szwedzki: (1.1) urin w, kiss n
- tadżycki: (1.1) пешоб
- telugu: (1.1) ఉచ్చ
- tocharski B: (1.1) miśo m
- turecki: (1.1) sidik
- ukraiński: (1.1) сеча ż
- walijski: (1.1) surdrwnc m
- węgierski: (1.1) vizelet
- wilamowski: (1.1) nec ż, zaeh́ ż, zǡh ż, zach ż
- włoski: (1.1) urina ż, orina ż
- źródła:
- ↑
Hasło „mocz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „mocz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „mocz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.