uryna (język polski)
- wymowa:
- IPA: [uˈrɨ̃na], AS: [urỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) fizj. mocz
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik uryna dopełniacz uryny celownik urynie biernik urynę narzędnik uryną miejscownik urynie wołacz uryno - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. urynał m, urynalik m
- przym. urynowy, urynałowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. urina[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: mocz
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.