moczyć (język polski)

dziewczyna moczy (1.1) nogi
oni moczą się (2.1) w basenie
wymowa:
, IPA: [ˈmɔʧ̑ɨʨ̑], AS: [močyć]
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) powodować, że coś staje się mokre
(1.2) pot. zażywać kąpieli dla relaksu

czasownik zwrotny niedokonany moczyć się

(2.1) moczyć (1.1) samego siebie
(2.2) moczyć (1.1) siebie wzajemnie
(2.3) oddawać mimowolnie mocz
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
(2.1-3) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Wiedźminie Milva przechyliła się w siodle, splunęła na ziemię. Czas bieży, a deszcz moczy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mocznik mrz, moczenie n, maczanie n, mocz m, mocznica ż, moczka ż, namoczenie n
czas. maczać, zmoczyć, zmaczać, wymoczyć, wymaczać, namoczyć, namaczać, odmoczyć, odmaczać, moknąć, odmoknąć, zmoknąć
przym. moczarowy, mokry, podmokły
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) wet
  • duński: (1.1) væde
  • esperanto: (1.1) trempi
  • rosyjski: (1.1) мочить
  • szwedzki: (1.1) blöta, fukta; (2.1) blötas; (2.2) blötas; (2.3) väta ner sig
  • ukraiński: (1.1) мочити
  • wilamowski: (2.3) zǡhja
  • włoski: (1.1) bagnare, mettere a bagno
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.